Ի՞նչ կանեին, օրինակ, Մասաչուսետսի, Հարվարդի կամ Սորբոնի համալսարանի ղեկավարնեը, եթե խայտառակ կերպով պարտվեին դատարանում:
Նախ` նշված կրթօջախների ղեկավարներն իրենց թույլ չէին տա օրենք խախտել, իսկ եթե խախտեին, ապա խնդիրը կլուծեին արտադատական կարգով:
Այնուամենայնիվ, եթե նույնիսկ գործը դատարանում հայտնվեր, ապա վերջիններս կսահմանափակվեին հենց առաջին դատական պարտությամբ: Դատաքննությունը չէին երկարացնի, քանզի կմտածեին իրենց և իրենց ղեկավարած կրթօջախների պատվի, արժանապատվության և, ի վերջո, իմիջի մասին:
ԵՊՀ-ն առաջին ատյանի դատարանում խայտառակ պարտություն կրեց: Սակայն, արդյոք նորմալ մա՞րդ է ԵՊՀ-ի այսրոպեական ռեկտոր Հ.Հ.-ն:
Արդյոք վերջինս կդադարեցնի՞ դատական «պայքարը» և, ըստ այդմ, կփրկի՞ ԵՊՀ-ի պատվի, արժանապատվության և իմիջի մնացած փշրանքները:
Չգիտեմ:
Համենայն դեպս, համաշխարհային հռչակավոր կրթօջախների օրինակը հենց այնպես չբերեցի:
Կարեն ՀԵՔԻՄՅԱՆ